dinsdag 10 juli 2012

Paar daagjes weg en ............

Onze knappe boeren meisje
We zijn net een paar dagen thuis van Drenthe. Daar hebben we met de familie een "boeren" vakantie gevierd (wel in een hele luxe boerderij van Landal, met sauna, wasmachine en droogtrommel. Je moet ook niet overdrijven). Fabien nog op een paardje gereden, met z'n allen in de huifkar geweest. We leken wel pipo de clown met familie, haha. Ook hebben we een paar uurtjes mee gedraaid op een boerderij. Koeien uit de wei gehaald en naar stal gebracht om te melken, kalfjes gevoerd, op de tractor gereden. Wat een ervaring! Geweldig, en dan te zien dat Fabien alles prima vond, maar op de skelter op de boerderij dat was wel het toppunt! Klein boeren-vriendje erbij haha.













's Avonds nog fanatiek op de Wii, zwemmen of bbq. Al met al geweldige ontspannen (nou jah.....) dagen. En dan komt er toch een moment dat we weer naar huis moeten. Heerlijk maar ook zo dubbel.
Weer naar therapie, tandarts, en natuurlijk naar het ziekenhuis, voor het passen en ophalen van de nacht been spalkjes. Ze zijn helemaal op maat gemaakt nav haar gips beentjes. Maar hoe ze zitten en eruit zien ......  geen idee. Nou daar hebben we snel kennis mee gemaakt. Spalkjes? zeg maar gerust spalken. Ik schrok toch wel wat voor giga dingen het zijn. Het passen kostte wel wat traantjes en wat vraagjes: Mama hoelang moet ik ze aan hebben? Als ik later moeder ben, heb ik ze dan ook nog aan? Stil maar liefie, we proberen het eerst eens even op de bank thuis, gewoon tijdens televisie kijken, niks gelijk 's nachts al. Eerst even wennen en dan zien we wel weer, elke dag een beetje meer. Oke?
Zo gezegd zo gedaan. 's avonds na het douchen op de bank spalkjes aan, gewoon even voelen hoe of wat niets meer. Na een half uurtje op de bank, tandjes poetsen, plassen en naar bed. En wat denk je...............................
MET SPALKJES en nog slapen ook. Wat een ontzettende knappe en bijzondere dochter hebben we toch. Dat bewijst zo ons telkens weer!!






























Letterlijk staan we weer met twee benen op de grond.


                                                    
                                                                   





Geen opmerkingen:

Een reactie posten