Na het afscheid nemen van een Kanjer uit het ziekenhuis, hebben we
helaas ook afscheid moeten nemen van een Kanjer bij Fabiën uit de klas. . .
A.s. woensdag wordt er een herdenking gehouden op school.
Wat verliezen we toch een hoop Kanjers, in wat voor omgekeerde wereld zit ons meisje. Vele kinderen hebben ons al verlaten, en we kunnen haar daar niet tegen beschermen..
Ook is gebleken dat de nierwaarde's bij Fabiën te hoog zijn voor een chemobehandeling, vandaar dat kuur 12 wordt overgeslagen. Nu gaan we
a.s. woensdag weer bloedprikken en de urine testen, kijken wat de uitslagen zijn. Zal haar lichaam uit zichzelf herstellen?
Wat als dit niet is gebeurt? Moeten we dan stoppen met de chemobehandelingen?
Zijn de nieren dan voorgoed beschadigd?
Kunnen we dit nog herstellen? Of is dit dan een nieuw probleem met blijvende schade?
Wat gaat de tumor doen?
Heeft de tumor genoeg behandelingen gehad om niet meer te groeien?
Of moeten we dan toch nog uitwijken naar die o zo vreselijke bestralingen?
Wat als de waardes wel weer goed zijn?
Tuurlijk ben je dan blij, maar als de kuur dan weer de nier waardes verhoogd, wat dan?
Hebben we dan alles "verloren", en sla je jezelf dan voor je hoofd omdat we niet eerder zijn gestopt?
Wat een drukte in ons hoofd, het is maar goed dat we wat extra vrije dagen hebben. Eerst maar eens de Pasen en daarna zien we wel weer.
Lekker met z'n drietjes zijn, uitgebreid ontbijten, eieren verven en verstoppen, even naar de speeltuin, lekker filmpje kijken. Gewoon niets moet, alles mag.
Maar in "onze keuken" gaat het anders.
Ja ook wij hebben Pasen gevierd, maar wat een energie heeft onze Kanjer weer gegeven, ze ligt weer als vanouds met dekbed en knuffel op de bank. Weer even terug in haar wereldje.
Tweede paasdag hebben wij een luie dag!
En ook dat is goed. . .
