Je mocht samen met 39 andere lotgenootjes uit heel Nederland mee naar een vakantiekamp. Het ZieZoZomerZooi kamp. Wat leek jou dat leuk, je was er ook echt aan toe. Maar hoe dichter we bij de datum kwamen, hoe spannender het werd. Een hele week zonder mama en papa, zonder vriendjes en vriendinnetjes, zonder vertrouwde omgeving. Het negatieve gevoel was bijna groter dan de vreugde waarmee je begon. Toch kon je jezelf er toe verzetten om het leuke te blijven zien en het toch maar gewoon te proberen.
Mocht je heimwee krijgen of het niet leuk vinden, konden we je altijd ophalen!
Je hebt niet afgezegd, nee je bent dapper gegaan!
En wat vonden wij het moeilijk om jou naar 5 jaar intensieve zorg
(24 uur, 7 dagen in de week), lost te laten, en dat een hele week. Eén ding wisten we wel, als we het bij dit niet kamp niet deden, zouden we het nooit doen. Wat is er mooier, een kamp, met oncologen, je "eigen" zuster uit jou ziekenhuis, mensen met kennis van jou ziektebeeld, herkenning van de medicijnen, weten wat je wel en niet kunt/mag. Het gevoel was dan ook goed toen wij jou daar achterlieten.
Maar wat was het stil thuis (we hadden de hele week saampjes vrij genomen), je zou maar eerder naar huis willen, dan moesten we wel direct weg kunnen.
Wat hebben wij jou gemist. Dan besef je heel goed dat onze dagindeling voornamelijk uit jou bestaat. Nu lagen we doelloos op de bank, denken aan hoe fijn jij het zou hebben. Met een geweldig week programma. Van de Efteling, de Beekse Bergen, Roofvogelshow, Goochelshow, Bbq, Clinic SC Heerenveen, Pony rijden, disco bowlen, taarten versieren, knutselen, zwemmen, bonte avond enz.
En met de dag groeide wij, groeien van trots dat jij het "vol hield". Zonder ons, zonder je knuffels, zonder iPod, een foto, een boekje of een spelletje van huis. Behalve je kleren niets vertrouwd. Hoe langer je weg bleef, hoe meer wij inzagen dat je eigenlijk heel veel zelf kan. Dat ik mijn (vaak toch over) bezorgdheid wel wat meer los kan gaan laten. Wat een grote stappen maak jij in deze week, maar wij met jou net zo! Wat een week kamp al geen veranderingen geeft.
Halverwege de week, kregen we geheel op jou wijze (papa en mama ieder afzonderlijk) een mooi handgeschreven kaartje. Wat een liefde en wat een plezier.
Met kriebels in de buik reden we naar Brabant.
We waren de auto nog niet uitgestapt, of ik hoorde een schorre stem: "Mama, papa", ik herkende je uit duizenden.
Rennend kwam je op ons af, kussend, knuffelend. Ja je had ons echt gemist, maar je ging volgend jaar wel weer!
Onze kanjer, zo gegroeid in één week!
Achter in de auto, met glimmende wangen van trots! Met grote ogen, een hoop gegiechel begin je te vertellen, over het eten,
(dat je vissticks geproefd hebt en ze zelfs lekker vindt), of de
soep die juist niet lekker was. Over de roofvogels, het zwemmen, de voetbal wedstrijd, de Efteling, de Beekse Bergen. Nee niets sla je over, en wij .... wij kijken elkaar aan en stiekempjes hebben we tranen in onze ogen. Onze "kleine meid" zulke stappen in één week. Daar kun je alleen maar vol bewondering en met trots naar kijken. Ik zeg volgend jaar weer (maar dan ga ik wel werken)! |
| KANJER!!!! |
WAUW! wat een mooie goede week en wat een waanzinnig mooie foto van Fabiën! De voeten kunnen niet vuil genoeg zijn!
BeantwoordenVerwijderenLieve samen,
BeantwoordenVerwijderenWat is en blijft jullie meisje een kanjer! Maar ik moet zeggen wat een heerlijk blog om te lezen.... Ook wel herkenning van ons van een paar jaar geleden maar goed dat ter zijde.
Knap dat zij en jullie als ouders het hebben volgehouden, en hoe mooi is het om er achter te komen dat je mooie bijzondere dochter toch stiekem veel zelfstandiger is dan dat zij en jullie dachten! Een meiske met doorzettingsvermogen dat is zeker, maar ook een die ondanks al haar ellende en beperkingen de wereld van een mooie kant bekijkt en die de wereld een heel mooi meisje geeft waar we allemaal iets van kunnen leren!
En jullie als ouders hebben het zwaar dat zeker, maar wat mag je ongelooflijk trots zijn op je zelf, want jullie begeleiden haar in deze harde wereld en weten er samen met Fabien haar Eigen ik heel veel moois uit te toveren!
Diep respect X