2e Chemobehandeling....

Wat verlangen we graag naar die bewuste structuur en regelmaat waar ik het eerder over had. Gewoon het leventje weer oppakken, maar wat is gewoon?
Gewoon is toch niet zo gewoon als ik dacht, en ook dat valt dan toch wel heel erg tegen. Wat een verstikt gevoel kan het eigenlijk zijn......
Gewoon is maar proberen met de dag te leven (Carpe Diem zoals wij altijd binnen onze familie zeggen), en dat is voor nu het beste.

Maar we zijn weer gaan werken, en naar school geweest. Hoewel dit ook heel veel energie kost, is het ook fijn om weer andere gesprekken te hebben.
En voor we het wisten was het alweer woensdag en moest er bloed geprikt worden om te kijken of je niet in een dip zat.
Gelukkig was dit allemaal goed en kon vrijdag de tweede chemokuur doorgaan.

Vrijdag toch een beetje gespannen richting Nijmegen (stiekem een tasje mee voor als we toch moesten blijven).
Want hoe zou je reageren, hoe zou de dag verlopen?
Eenmaal op de afdeling, moesten we eerst nog even langs de poli voor extra bloedcontrole (je oogde niet echt fit en had een wat opgeblazen gezicht) en overleg hoe de dag gepland staat.
Hier werden de "standaard" controles uitgevoerd en werd de PAC aangeprikt.
Maar wat was jij klaar met alles en iedereen. Bijna overstuur gingen we terug naar de dagbehandeling.
Wat een zielig meisje lag daar in bed, ik heb steeds meer met je te doen.
Je wilt zo graag, maar wat een energie kost het toch steeds (en dat dat een keertje op is, is heel begrijpelijk, maar zo naar om te zien).

 

 

Al snel kregen we te horen dat de bloedwaardes goed waren en dat we konden starten met de kuur. Maar eerst werden alle "nood scenario's" klaar gezet
(je weet immers maar nooit). De eerste kuur duurde ongeveer anderhalf uur. Je werd aan allerlei monitoren gelegd om alles goed in de gaten te houden. Daarna werd het lijntje gespoeld en kreeg je de tweede kuur, die duurde ook ruim anderhalf uur. Tijdens de twee kuren heb je last gehad van heel wit, naar zweten en vuurrood gezicht, van boos naar verdrietig, van pijnscheuten in oksels en benen, van erge hoofdpijn, misselijkheid, buikpijn, veel plassen, bloeddruk die omhoog ging, temperatuur die meeging, tot heel actief naar slapen.
Het was hollen of stilstaan!!
Maar eindelijk zaten de kuren erin, en buiten het feit dat de hoofdpijn en misselijkheid bleven mochten we toch de lampen uit doen en om 18.10 uur naar huis.

Yes het was gelukt in één dag, en zonder hele vreemde gekke dingen.
De tweede kuur is een feit!
(nog 37 kuren te gaan)

En nu .....
Ons dametje heeft beste goede dagen, maar de nachten..........
Al twee nachten wordt er niet echt geslapen in huize ten Bruggencate, wel acht keer op een nacht hoor ik voetstapjes (en die zijn niet van Zwarte Piet), die naar de wc lopen omdat ze misselijk is, en hoofdpijn heeft waardoor ze niet meer kan slapen.....

En toch iedere morgen stapt ze met het zelfde goede beentje uit bed om er het beste van te maken. Daar kan ik nog een voorbeeld aan nemen, want ik stap heel soms met het verkeerde been uit bed en denk dan bij mijzelf
WAT ZIJ KAN, KAN IK OOK!!!
(stiekempjes toch maar eens vragen hoe ze het doet en volhoudt)