Blij....?

Afgelopen maandag moesten we naar het UMCN voor een röntgen van
de Port á Cath (PAC), om te kijken of hij inderdaad lek is.
Je was echt heel erg zenuwachtig. Eenmaal aangekomen op de dagbehandeling
werd je PAC aangeprikt, en helaas kwam er weer geen bloed terug.
Aangeprikt en al gingen we richting radiologie, netjes aanmelden.
Wachtkamer 11 zegt de mevrouw, 1ste verdieping, u kunt met de lift.
Dank u wel en tot ziens. Domme vrouw zegt Fabiën, dat snap ik ook wel
dat ik met de rolstoel niet met de trap kan. Ze hoeft toch niet te zeggen dat ik met de lift moet , duhhh (bijdehantetante ons dametje).
 

Eenmaal op de tafel was na het inspuiten van de contrast
vloeistof al snel te zien dat hij inderdaad lek was/is. Kindje blij, want dan kon hij eruit. Snel terug naar de dagbehandeling, naaldje eruit en naar huis. Wachtend op een oproep om hem operatief te verwijderen.
Wat blijkt nu, ons dametje wil zo graag dat hij lek is en dat hij verwijderd wordt, want..... Geen port a cath, is geen medicijntjes, dus geen chemo, dus geen kankercelletjes meer, dus NIET MEER ZIEK! Dus terug naar mijn oude school!!!!!

Schatje, helaas, dat jou PAC eruit gaat heeft niets te maken dat je weer naar je oude school terug kan. Je blijft helaas nog steeds ziek.......
Wat een hard gelach voor onze kanjer. Nou dacht ik altijd mijn meisje zo goed te kennen. Maar inmiddels weet ik wel beter. Nooit gerealiseerd dat haar blijheid van een lekkende PAC te maken heeft met school. Na haar getroost te hebben en toch proberen duidelijk te maken, dat ze op deze school blijft, zegt ze: Dat vind ik ook leuk hoor mam, het is gewoon een misverstand.
Kijk dit noem ik nou nog eens schouders eronder en doorgaan!
Hier kan ik nog een hoop van leren.........