LOSLATEN............?

Ja loslaten, hoe doe je dat... Gewoon als een kopje in je hand............. of een papiertje op de grond? Je kostbaarste bezit loslaten staat nergens beschreven. Maar o wat doet ons meisje het toch goed op "haar" school. En wat heeft ze het allemaal ontzettend goed opgepakt, de kindjes, de bus, het late thuiskomen. Iedere keer weer sta ik versteld hoe "flexibel" zij is, en hoe lastig ik het vind. Het loslaten is begonnen, oke niet van op de fiets naar school is ver genoeg, nee echt loslaten. In de straat, prima. Naar de speeltuin met de walki talki (toch nog een beetje contact houden) ging al enkele weekjes goed. Netjes melden mama ik ben in die speeltuin. Mama ik kom naar huis. Maar verleden week was er een stemmetje op de walki talki van een buurmeisje. Miriam wil je even naar de speeltuin komen, Fabiën is gevallen. Ach elk kind valt wel eens, maar goed ik kom er aan. Eenmaal daar bleek Fabiën van bovenaf langs de glijbaan op haar hoofd te zijn gevallen. Wat een schrik. Snel naar huis, daar ging ze al gelijk op de bank onder de dekens. Huisarts gebeld, even overleggen. Toch maar even UMC gebeld en situatie uitgelegd. Goed in de gaten houden en wekadvies meegekregen. Trouw op gevolgd. Volgende dag ging het al stukken beter met dametje en ze ging gewoon naar school. Nog wel met wat hoofdpijn maar dat hield haar niet tegen.
Is dit loslaten, gewoon naar de speeltuin. Als ik er nou bij was geweest was dit dan ook gebeurd? Dat weet je nooit, maar het voelde heel dubbel.
Zondag ging onze dame op de fiets met walki talki naar de speeltuin. Nog geen 15 minuutjes later, stemmetje: Mama, wil je alsjeblieft naar de speeltuin komen ik voel me helemaal niet lekker. Daar aangekomen, lag ze op de grond. Kindje ga staan, ga van die koude grond af. Toen ik haar oppakte zag ik het al, helemaal wit. Ik heb zo'n hoofdpijn, ben duizelig en misselijk, ik wil naar huis.
De weg naar huis leek wel een eeuwigheid te duren, 2x onderweg fiets aan de kant gegooid, en spugen. Eenmaal thuis, lag ze op de bank en viel weg. Weer wakker, kijken, draaien met de ogen en weer wegvallen. Huisarts weer gebeld,
UMC gebeld, huisarts thuis gekomen, overlegd met ziekenhuis. Fabiën was soms ver heen, en moeilijk te wekken. Toch maar besloten om een ambulance te laten komen, voor verdere onderzoeken in het ziekenhuis. Binnen 15 minuten lag ons meisje in de grote gele ambulance opweg naar Nijmegen. Alles behalve naar het ziekenhuis wou ze, en blijven, no way.....vergeet het maar. Alles haalde ze uit de kast om maar te zorgen dat ze vanavond gewoon thuis friet met knakworstjes kon eten. Tegen de ambulance broeder zei ze: Als ik morgen jarig zou zijn, laten ze me echt wel naar huis gaan. Dus ik ben morgen JARIG!

Eenmaal in het ziekenhuis werd ze beetje bij beetje de oude Fabiën weer. De testjes waren allemaal prima. Wat het geweest is. Fabiën heeft in de speeltuin op de kop aan de tuimelstang gehangen, vermoedelijk kon haar hersendrain dit niet goed aan, waardoor het hersenvocht niet meer goed via de maag weg kon lopen. Of dit nog komt door de "klap" van de glijbaan is niet duidelijk. De dokter heeft haar uitdrukkelijk gezegd, dat ze niet meer op de kop mag hangen. Dat haar hoofd zoveel mogelijk boven haar buik blijft staan. En dat ze het rustig aan moet doen in de speeltuin en dat we dan maar hopen dat ze niet weer wegvalt,
hoofdpijn krijgt en misselijk wordt. 's avonds zat ons meisie gewoon zoals het hoort, heerlijk thuis aan de friet met knakworstjes!!!
En morgen of overmorgen, laat ik haar gewoon weer naar de speeltuin gaan, gewoon omdat een meisje van 7 jaar dat wil en ik, ja ik kijk stiekem vanachter een boom of het allemaal goed gaat.

Loslaten.............. vandaag, misschien morgen of volgende week................
Ach eens lukt het me wel, maar voor nu zou ik alleen maar willen gillen
heel hard gillen aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!